Nieuws

Afgelopen weken werd weer duidelijk hoe gepolariseerd de discussie over abortus is. Maar christenen mogen zich daardoor niet laten gijzelen. Juist dan moeten we omzien naar wat kwetsbaar is: ongeboren leven maar zéker ook naar onbedoeld zwangere vrouwen.

Als je iets afsluit, is het altijd goed om de balans op te maken. En dus, nu deze kabinetsperiode bijna ten einde is, keken we onlangs terug. We reflecteerden op de idealen die we hebben, hoe we die soms dichterbij brachten, hoe het soms nog niet lukte en welke mooie plannen voor Nederland we nog klaar hebben liggen voor de komende tijd.

De situatie is kwetsbaar, zei Jaap van Dissel. Tegelijkertijd zien we dat vanwege het testen en vaccineren de risico's langzaamaan toch kleiner worden. Dat is hoopgevend.

Voor veel jongeren hangen geldproblemen als een molensteen om de nek. Als je als jongere eenmaal schulden hebt, begint pas echt de ellende. Je stopt met school, raakt dakloos, vereenzaamt of krijgt andere problemen. Om jongeren perspectief te bieden, moet die vicieuze cirkel een halt worden toegeroepen. Daarom nemen we als ChristenUnie vandaag het initiatief voor een breed stembusakkoord rondom het afkopen van schulden, speciaal voor jongeren. We roepen politieke partijen, maatschappelijke organisaties en het bedrijfsleven op om zich hierbij aan te sluiten en zo samen te werken aan een ‘schuldenvrije generatie’.  

Als je een T-shirt koopt, moet je erop kunnen vertrouwen dat die op een rechtvaardige manier is gemaakt. Bij het eten van een stukje chocolade moet je zeker kunnen weten dat arbeiders een eerlijk loon hebben gekregen. Vrees dat er kinderhanden betrokken zijn geweest bij de productie van je smartphone zou niet nodig moeten zijn. Al deze zaken zouden vanzelfsprekend móeten zijn, maar zijn ze anno 2021 vreselijk genoeg nog steeds niet.

Nederland moet wereldwijd opkomen voor mannen en vrouwen die lijden vanwege hun geloof. Vrouwen en meisjes zijn daarbij extra kwetsbaar, zo blijkt uit onderzoek van Open Doors. Ze worden bijvoorbeeld gedwongen te trouwen en zich te bekeren, of zijn slachtoffers van mensenhandel en seksueel geweld. Dan denk ik bijvoorbeeld aan de regelmatige ontvoeringen van vooral christelijke meisjes door Boko Haram of de Fulani-strijders. Dat is verschrikkelijk. Vaak is de vervolging bovendien heel onzichtbaar, wat de pandemie nog eens verergert. Door de crisis raakt bijvoorbeeld familie verder uit beeld of komen vrouwen nog minder op straat.

Afgelopen vrijdagavond was op NPO2 het verslag te zien van mijn autorit met Rutger Castricum van Powned. Het werd een speels gesprek, waarin wel duidelijk werd dat hij niet gelooft en ik wel. Maar ik weet niet zeker of het ons helemaal gelukt is elkaar écht in de ogen te kijken en werkelijk te begrijpen.

Een aantal keer heb ik bij een graf gestaan van iemand die zichzelf om het leven had gebracht. De radeloosheid van mensen die geen andere weg meer zien dan zelfdoding is amper te bevatten. En daarna volgt het verdriet van de nabestaanden, achterblijvend met de leegte van het verlies en vol met vragen.