“Wat me ontzettend hoopvol stemde, was de ontmoeting met een krachtige, energieke vrouw. Ze was gevlucht uit Zaporizja, haar man was gesneuveld als soldaat. Met zijn laatste loon en steun vanuit de orthodoxe kerk startte ze een klein kraampje — een soort mobiele kiosk, waarin ze een lokale snack verkocht, een specialiteit uit haar regio.

Het verdriet om haar man voelde je in alles, maar tegelijk straalde ze iets onbreekbaars uit. Ze zorgde voor haar kinderen, haar schoonouders, haar gemeenschap. En ondanks alle verliezen was ze opgewekt, vol plannen. Ze wilde blijven, niet vertrekken. "Ik blijf hier voor de oude oma’s die me steunen — zij hebben mij nodig, en ik hen," zei ze. Ze stond daar op het marktplein, vol trots, en liet me enthousiast zien hoe ze haar snack bereidde. Wat een kracht. Wat een levenslust. Dit is wat een samenleving nodig heeft: niet alleen een leger, maar ook mensen zoals zij: mensen die blijven bouwen, hoop vasthouden en anderen meetrekken.”

Een paar weken geleden vroegen we jullie om kaarten te sturen naar Oekraïne – als teken van verbondenheid en gebed. Dankzij jullie vele reacties konden we deze kaarten overhandigen aan een kleine Grieks-Katholieke kerk in Krylos. Ook bij de kerkdienst zondag, in een baptistengemeente, hebben we de kaarten overhandigd aan de voorganger. De kaarten werden zeer gewaardeerd en gezien als teken van verbondenheid tussen christenen in Oekraïne en Nederland. Mensen ervaren het als een enorme bemoediging wanneer ze weten dat er voor hen gebeden wordt, duizenden kilometers ver weg. 

Na mijn vertrek zijn er ook nog vele kaarten binnengekomen op het partijbureau. We zorgen dat deze op de goede plek terecht komen.